Λειτουργική Μαγνητική Τομογραφία

Η Λειτουργική Μαγνητική Τομογραφία αποτελεί απεικονιστική μέθοδο βασιζόμενη  στη δυνατότητα  μέτρησης αλλαγών της εγκεφαλικής αιματικής ροής, σαν αντικατόπτρισμα της νευρωνικής δραστηριότητας του εγκεφάλου.

Πιό συγκεκριμένα, ανιχνεύει  μεταβολές που αφορούν την οξυγόνωση και τη ροή του αίματος  σαν απάντηση σε κάποια νευρωνική δραστηριότητα που προκύπτει από την εκτέλεση χωρο-χρονικά συγκεκριμένων εντολών εκ΄μέρους του ασθενούς (κίνηση κάποιου χεριού, ομιλία κ.τ.λ).

Η Λειτουργική Μαγνητική Τομογραφία είναι μία μη επεμβατική μέθοδος που μπορεί να επαναληφθεί πολλές φορές στον ασθενή μέσα στο χρόνο.

Λόγω του μη επεμβατικού της χαρακτήρα και της ασφάλειας που παρέχει, είναι η κατάλληλη  εξέταση για τα παιδιά. Σε σχέση με άλλες μη επεμβατικές ή επεμβατικές εξετάσεις χαρτογράφησης του εγκεφάλου(π.χ Wada test) μπορεί να εξασφαλίσει όχι μόνο την ‘’πλαγίωση’’ αλλά και τον ακριβή εντοπισμό κρίσιμων για τον ασθενή λειτουργιών όπως είναι η ομιλία και η μνήμη. Επιπλέον είναι ικανή να αναδείξει νευρωνική δραστηριότητα ακόμη και στο βάθος των αυλάκων του εγκεφάλου, ένα σαφές πλεονέκτημα απέναντι στο καλούμενο ‘’gold standard’’ της χαρτογράφησης του εγκεφάλου που είναι ο φλοιικός ερεθισμός του (Electrocortical stimulation).

Μειονέκτημα αυτής της τεχνικής αποτελεί η ευαισθησία της  σε καταστάσεις σχετικές με την κίνηση όπως η αναπνοή, οι χτύποι της καρδιάς και οι κινήσεις της κεφαλής του ασθενούς, κατά τη φάση της εξέτασης, που οδηγούν στην παρουσία σφαλμάτων (artifacts).

Αυτό καθιστά προβληματική την εφαρμογή αυτής της τεχνικής στη διαδικασία  χαρτογράφησης των κέντρων του λόγου του εγκεφάλου.

Συνολικά, θα λέγαμε ότι εφαρμογές της παραπάνω τεχνικής στο πεδίο της νευροχειρουργικής αποτελούν  η προεγχειρητική εντόπιση περιοχών του εγκεφάλου που έχουν σχέση με την κίνηση, την αίσθηση, την όραση καθώς επίσης και με το λόγο.

Αν και τα αποτελέσματα αυτής της τεχνικής , όσον αφορά την χαρτογράφηση του λόγου, δεν φαίνονται να συσχετίζονται ικανοποιητικά με τα αντίστοιχα αποτελέσματα που προκύπτουν από τον φλοιικό ερεθισμό του εγκεφάλου, εντούτοις, αυτή η τεχνική συνεχίζει να αποτελεί ένα βασικό εργαλείο προεγχειρητικής εκτίμησης των ασθενών που πάσχουν από βλάβες σε ευγενείς περιοχές του εγκεφάλου.